معنی فیلمی از حسین شهابی

حل جدول

فیلمی از حسین شهابی

حراج

سید حسین شهابی

کارگردان فیلم روز روشن

فیلمی با بازی مهین شهابی

پاییزان، گاو، مزدوران، ماموریت، بگذارزندگی کنم، گل مریم، پنجره، دو سرنوشت، آقای بخشدار، دونیمه سیب، شریک زندگی، روز دیدار

لغت نامه دهخدا

شهابی

شهابی. [ش ِ] (ص نسبی) به رنگ شهاب (پارچه). (فهرست لغات دیوان نظام قاری ص 206):
نور سرای عکس شهابی
زهره ٔ زهرا اختر تابان.
نظام قاری (دیوان ص 102).
سراجی شهابی نظر بافته
دگر موش دندان و بشکافته.
نظام قاری (دیوان ص 181).
و رجوع به شهاب رنگ شود.

شهابی. [ش ِ] (اِخ) احمدبن مؤید نسفی سمرقندی. مداح رکن الدین قلج طمغاج خان از ملوک خانیه ٔ ماوراءالنهر (دوره ٔ سلطنتش 488-494 هَ. ق.). گویند دارای دیوانی بوده است و در آتشکده ٔ آذر چند بیتی از قصیده ٔ نونیه ٔ او آمده است. (از مجمعالفصحاء ج 1 ص 310). و رجوع به غزالی نامه ص 299 شود.

شهابی. [ش ِ] (اِخ) (الامیر...) بشیربن قاسم بن عمر الشهابی. از امرای بزرگ لبنان و وادی التیم سوریه. وی در قریه ٔ غزیر به بیروت تولد یافت و در سال 1203 هَ. ق. به امارت رسید و در سال 1256 هَ. ق. به جزیره ٔ مالت تبعید و سپس به استانبول منتقل گردید و در آنجا درگذشت. (از اعلام زرکلی ج 1 ص 148). و رجوع به شهاب یا آل شهاب شود.

شهابی. [ش ِ] (اِخ) محمودبن اسحاق سیاوشان.خطاط ایرانی در قرن دهم هجری. در حدود 993 هَ. ق. در بلخ درگذشته است. وی از شاگردان میرعلی هروی و استاد زبردست خط نستعلیق بود. سفرهایی به بخارا و سمرقند و بلخ کرد. از آثار ممتاز وی نسخه ای از دیوان هلالی در کتابخانه ٔ سلطنتی ایران (تهران) است مورخ به سال 961 هَ. ق. شهابی از شعر و موسیقی نیز بهره داشت و ارغنون را نیکو مینواخت. (از فرهنگ فارسی معین).

شهابی. [ش ِ] (اِخ) میرزا اختیار فرزند میرزا عبداﷲخان ترشیزی متخلص به شهاب. وی در سفر خود به ایران که به اتفاق برادرش میرزا مرتضی متخلص به محجوب آمده بود با مؤلف مجمعالفصحاء آشنا گردیده و در شیراز گاهی در کتابت مثنویات با او همکاری میکرده است. هدایت او را شاعری پخته طبع می شمرد و می نویسد: از اشعارش چیزی در دست نیست. (از مجمعالفصحاء ج 2 ص 249).

حسن شهابی

حسن شهابی. [ح َ س َ ن ِ ش ِ] (اِخ) ابن علی. شاعر دربار ارسلانشاه سلجوقی. (ذریعه ج 9 ص 240 بنقل از عوفی) (مجمعالفصحاء ج 1 ص 197).

حیدر شهابی

حیدر شهابی. [ح َ دَ رِش َ] (اِخ) ابن احمد. از امیران شهابی و مورخ است. زادگاه و وفات وی به لبنان بود. وی به تلخیص تاریخ اسلام و تدوین اخبار و تاریخ عصرهای اخیر حریص بود. سه کتاب تدوین کرد: نخستین بنام الغررالحسان فی تواریخ حوادث الزمان. دوم بنام نزههالزمان فی تاریخ جبل لبنان. سوم الروض النضیر فی ولایه الامیر بشیر. این سه کتاب در یک مجلد بزرگ و بنام تاریخ امیر حیدر بچاپ رسیده است و تا حوادث 1237 هَ. ق. / 1821 م. را در دارد. ناشر حوادث بیست سال پس از آن را بر آن افزوده است. وی به سال 1251 هَ. ق. درگذشت. (الاعلام زرکلی).

عارف شهابی

عارف شهابی. [رِ ف ِ ش َ] (اِخ) عارف بن سعید شهابی از شعراء و خطبا و نویسندگان بود و به سال 1307 هَ. ق. در حاصبیا از حوالی دمشق متولد شد وپس از پایان تحصیل به منشیگری والی بیروت برگزیده شد و سپس بوکالت دادگستری رسید و مقالاتی در روزنامه ٔ المفید نوشت و آنگاه تصدی آن روزنامه را به عهده گرفت و سرانجام مقامات انتظامی او را تبعید کردند و به سال 1334 محکوم به اعدام گردید. (از الاعلام زرکلی).

حسین

حسین. [ح ُ س َ] (اِخ) ابن علی بن حسین. رجوع به حسین مغربی و حسین طبری و حسین قمی و حسین اوالی و حسین حاسبی و حسین واسطی و حسین بن بابویه شود.